Dag 15 Camino del Norte Laredo

“Elke dag is een nieuw avontuur!”

Dat kan je als je de Camino loopt beamen! Meestal loopt het avontuur gelukkig ook goed af!  

De dag begon mooi! Het bed in het kleine, sobere hotel was heerlijk, maar vooral lekker warm! We smeren twee plakjes brood met banaan op de theedoek op het bed! De eerste 12 km is alles dicht! Op de rand van het bed ontbijten we en hullen we ons voor de vierde dag op rij, in de pijpen en poncho’s. 

Eerst moeten we een stukje langs de weg en dan gaan we het bos in! Het motregent. Af en toe wel, dan een tijdje niet! Maar alles is klam en vochtig. De geuren zijn overweldigend vandaag! Houtkachels, oude dieselauto’s, eucalyptus bossen, paardpoep, koolzaad wat afsterft, de zee. Wat een geuren! Ik ruik gewoon beter in Spanje dan thuis! 

Het groen van het bos is prachtig. De eucalyptus ruikt door de regen alsof je in een badkamer zit. Maar als je goed kijkt, groeit daar waar eucalyptusbomen groeien, verder helemaal niets. De eucalyptus eist alle voeding en water op! Dé eucalyptus bossen zijn ook erg gevoelig voor bosbrand, doordat hun bladeren en schors erg droog zijn. De gevolgen van bosbranden hebben we op de Via del Plata wel gezien! We klimmen naar 400 meter hoogte en dalen weer! 

Na 12 km bereiken we de bar. Zo gek! Ik ben hier eerder geweest. Heb hier zelfs in deze middle of know way overnacht. De koffie smaakt heerlijk en samen met een stokbrood uit de supermarkt  ernaast  is de nota €4,00.  Dan lopen we dit dal uit, dat vol staat met oude grote glorie huizen en beklimmen we de rotsen bij de zee. Een heftige wandeling over keien en modder, staat ons de komende 3 uur te wachten! Maar het is prachtig en zeker de moeite waard. Bij Laredo aangekomen verorberen we het stokbrood. We zitten nog hoog en hebben een prachtig uitzicht over de stad. 

Terwijl ik dit schrijf hoor ik de nonnen van dit klooster zingen! Zo mooi! MijnMaatje is naar de supermarkt. Bij deze nonnen gaat gewoon bij de vesper de deur op slot. 1:30 kun je er uit, maar niet weer in! Ik heb zo een webinar en we hebben besloten dat ik de deur bewaak. Dan kan ik de deur opendoen als MijnMaatje terug is. 

Na het broodje pakken we de route weer op! Het is dan nog 7 km naar de pont. Het is een prachtige wandeling in de zon. Poncho’s uit, pijpen af! Heerlijk genieten we van de zee, strand, de golven en het uitzicht. Om 15:30 uur zijn we bij de pont!!Daar lezen we dat de pont maar tot 14:00 uur vaart. Wat nu? Inmiddels hebben we er al 25 km opzitten. Er rijdt geen bus of zo! De uitgestorven laatste 5 km zijn vakantieflats. Laredo heeft nu 10.000 mensen, maar zomers wel 100.000. Hopeloos, zegt de vrouw die we bij de pont troffen en ons nu met de auto weer naar het centrum rijdt. Wat een geluk voor ons! Zij had pauze en wandelt dan op het strand. Daar hadden we dus echt super mazzel mee! 

In de zomer zijn er niet genoeg supermarkten, geen dokters en politie mensen.  Een stad uit balans! 

We hadden een plaats in een herberg geboekt aan de andere kant van het water. Daar komen we vandaag dus niet meer! Geen bus er naar toe. Misschien een taxi. We hadden deze boeking speciaal gedaan om morgen een kortere route te hebben. Nu moeten we 30 km! Het is weer als vanouds! 

Maar we hebben nog meer geluk! In de herberg van Laredo is nog plek! We krijgen zelfs een kamer. Maar wat is het koud! Er is geen verwarming en de douche is koud als MijnMaatje doucht. Ik heb geen puf in een koude douche. Wat geuren betreft doe ik dan zelf deze dag ook maar mee! Nu rond 21:00 uur hoor ik dat het water weer warm is! Ik ben er als de kippen bij! Was helemaal verkleumd na een uur stilzitten. Er komt nog een pelgrim binnen: 70 km heeft zijn teller! Ik douche me ongegeneerd tot ik warm ben!  Als iemand zo’n dayhard is dat hij 60 km kan lopen, kan hij ook koud douchen!  Ik houd me niet in en neem het ervan!  

Dag 14 Camino del Norte Guriezo

Schrijven over wat je dagelijks meemaakt is keuzes maken! Je kunt gewoon niet alles beschrijven! Ik doe maar een kleine poging! 

De herberg van gisteren was gezellig! Maar wel erg sober. De was is na een nacht in de slaapzaal niet droog! Mijn nachthemd had ik bij mij in de slaapzak genomen en die was droog. 14 mensen met natte kleding in een ruimte waar niet gestookt wordt! Het is er klam en koud! 

Dat sobere geldt voor de maaltijd! Als maaltijd hadden we salade mixta zonder ei of tonijn! Linzensoep met verdwaalde groenten er in en brood! Je mocht net zoveel als je wilde. En een flan uit een pakje! Dat geeft niet, maar het was een beetje liefdeloos gemaakt. Met wat aandacht was het beter geweest en dat het echt niet zoveel meer hoeven kosten! 

Als ik zie hoeveel energie wij in de herberg besteden aan het koken! Maar we doen het ook niet altijd. Het is wel knap hoor, 18 mensen ontvangen, slapen en eten in een oppervlakte van 2 keer onze benedenverdieping! Alles spik en span en strak georganiseerd! Blijf maar de elke  dag opgewekt! De eigenaar van de herberg had een vrijwilliger die haar hielp! 

We zaten naast Finse mensen. De mannen waren over de 80, de vrouwen wat jonger! 

Dapper hoor! Ze zijn in Bilbao begonnen! Alleen nog maar regen gehad! Maar toch! Pelgrims zijn net mensen! Er zitten vreemde snoeshanen tussen! Mensen beginnen zomaar te eten! Wachten niet op elkaar. Scheppen grote porties op, zodat de laatste de restjes heeft! Echt raar! Er is ook een  man uit Nieuw Zeeland. Heeft een vreselijke stem en het accent is afschuwelijk! Ik heb niet gauw dat mensen in mijn allergie zitten, maar deze meneer met stip! 

Onderweg kwamen we heen weer tegen en hij zei: “ Weet u wel dat u de enige bent die mijn groet en tegen me spreekt? “  Ik snap het wel, dat mensen afknappen op hem. Loopt zonder kaart en telefoon! Is niet nodig volgens hem! De telefoon moet je niet gebruiken, want dan kan iedereen je bespioneren…. Een wappie….

Hoe hij het dan voor elkaar krijgt met geld? Met grote passen loopt hij verder! Ik vind het prima! Ik loop graag alleen! Heb overdag nog niet een keer mijn oortjes in gehad! Geen behoefte aan! Er is zoveel te zien! De route vandaag liep veel naast een snelweg’ of we liepen zelfs stukken op een behoorlijke autoweg! Veel verkeerslawaai. Maar ook prachtige stukken klifkust. De zee is zo mooi groen blauw! Juweeltjes! De hele tijd poncho aan en uit! In Castro Urdiales stroomt water onder een kerk door en spat dan omhoog! Eén mooi gezicht! 

Nu zijn we weer in een klein een hotelletje! Heel eenvoudig en koud! Maar dat zijn we gewend! Straks gaan we eten met Eva, een jonge Duitse vrouw! Op het menu staan alleen broodjes! We zullen zien! Er zijn geen winkels morgen onderweg of ze zijn niet open als we erlangs komen! 

Dag 13 Camino del Norte Otón

Na een overigens heerlijke nacht, begon het al goed deze ochtend! We waren nog maar 100 meter van het hostel vandaan of ik kom er achter, na een vraag van MijnMaatje, hoe ik heb geslapen, dat mijn telefoon niet in mijn tas zit! Het is overigens absurd dat je eerst op je telefoon moet kijken om zien hoe je hebt geslapen, maar goed! Dit keer heel handig. Uiteraard direct naar het hostel terug. Dat is overigens best spannend! Alles werkt met een code op deuren. Omdat we maar voor één nacht boeken is het de vraag of de code nog werkt. Ik had op de deur gelezen dat als je na 10 uur ‘s avonds uitgaat, je code even moet checken. Anders kom je er niet meer in. Gelukkig, wij konden er weer in en de telefoon lag nog in mijn bed. Ik denk uit mijn tas gegleden of zo. Het missen van je mobiel is op de Camino een ramp. Alles werkt via je mobiel! Kaarten, pinnen etc ect. We hebben speciaal een klein kaartje met telefoonnummers in mijn paspoorthoesje van de kinderen en buren en zo! Deze weet ik echt niet uit het hoofd.   

In de hal van het hostel lagen 2 mensen op stoelen te slapen. Een beetje vreemd gevoel geeft dat! Misschien met iemand die naar binnen ging,  meegelopen maar geen code hebben van de de toegangsdeur van een slaapzaal! Vreemd is het wel! 

Na de valse start gaan we snel richting het metrostation. We nemen eerst een stuk met de metro tot aan Portugalete. Het is eerste stuk is industrie gebied. Maar bovendien komt het beter uit met de vervolg etappen. De tocht in de metro gaat voorspoedig, maar we moeten de hele tijd staan! Met je rugzak op je rug valt dat niet mee!  In een half uur zijn we Portugalete. 

Als we uit de metro komen, merken we dat het vreselijk regent! We hullen ons weer in het oranje plastic en trotseren het weer! 

De tocht langs de kust kan niet meer. Door het afkalven van de kust is het  te gevaarlijk! Hier in de herberg hoor ik dat mensen dat wel hebben gedaan! Ik durf het dan toch niet goed! Maar de route is groen en ik heb geen problemen meer met mijn knie! Alleen de benen zijn zo pijnlijk! Ik denk toch spierpijn! 

We hebben gereserveerd in een private herberg. Dat maakt dat we rustig aan kunnen doen! We eten de yoghurtjes in één bushokje! Nemen rond 12 uur ergens koffie! We kopen nog ergens pasta en rode saus! 

Vervolgens lopen we weer een fiks aantal km. Nat van buiten, bezweet in de poncho,  komen we bij de herberg aan. Nu breekt toch echt het Camino gevoel weer door! De herberg is bijzonder en authentiek! Een andere uitleg voor basic en vooral koud! De douche is pas warm als je klaar bent met douchen. Er staan twee bedden tegen elkaar aan! En wij als oudjes krijgen deze toegewezen! Alsof we in een klein huisje slapen! Als wat nat is hangen we aan ons bed! Ook mijn nachthemd dat tijdens het douchen op de grond is gevallen! We willen graag even een broodje eten. De hospitalero ziet het eg schudt van nee!!

De hospitalera bakt  in een grote elektrische pan een tiental eieren. Ze zijn voorzien van de bekende rode saus en gerookte paprika stukken. De tafel wordt gedekt en we krijgen er brood bij. Heerlijk! Vanavond is er ook een gezamenlijk maal. Dat is als leuk!!! Maar we moeten er wel op wachten! Om 20:00 uur! 

Na het douchen kruip ik in bed om warm te worden! Pas rond 18:00 uur word ik weer een beetje warm. Dat valt niet mee in een traditionele koude herberg zonder verwarming! 

De spreuk van de dag van Diaan “ Soms ga je door het donker gekend te hebben het licht meer waarderen! “ is weer zeer toepasselijk voor vandaag! Warmte is toch wel heel prettig!!! Ik ga heerlijk even genieten van het warme bed met mijn prettige luisterboek! 

Dag 12 Camino del Norte Bilbao

 Na zoveel zon was het bijna lekker om een dagje in de regen te lopen! Zeker als je hebt gezien dat de natuur zo’n behoefte heeft aan vocht! Hier in Spanje zijn de afgelopen jaren veel bomen gesneuveld door de hitte en de droogte! 

De hele dag hebben we de poncho’s aan gehad! De “Olandas” zeiden als mensen ons zagen!. “Sneeuwwitje met de drie oranje dwergen” zei een ander! Een van de mede pelgrims uit Holland had ook een oranje poncho! Een Nederlandse student die op studiereis was, heeft ons op de foto gezet voor de Kathedraal! 

In theorie zouden we een prachtig uitzicht over de stad hebben. Maar door de mist hebben we dat helaas gemist! Op berg voor Bilbao liepen we door een loofbos! Zo mooi met heldere groene frisse blaadjes. Een prachtig gezicht! 

Door het lopen in de poncho had ik het wel smoor heet! Zonder jas onder de poncho te koud, met jas te heet! 

Het was weer een route met klimmen en dalen! Door de regen was het glad. In het bos fikse modder. Maat met name op het asfalt heel erg glad!  De asfalt paden door het bos, maar ook in de stad. MijnMaatje ging toen we bijna in Bilbao waren onder uit! Griezelig om hem te zien vallen. Gelukkig liep alles met een sisser af! Hij zag er al uit als Quasimode. Hij had al wat bultjes(bed bugs?) op zijn voorhoofd! Deze zijn gaan ontsteken en nu zakt het vocht rond zijn ogen! Erg vervelend. 

Ook de man in de blauwe poncho ( zie foto) is gevallen. Op de trappen in Bilbao zagen we ook nog een jonge man onderuit gaan op de trappen naar de Kathedraal. Dat maakt dat je langzaam en behoedzaam loopt!  

Bilbao is echt een grote stad! Opvallende veel donkere mannen. Je zou bijna denken dat hier geen Spanjaarden meer wonen! Overal van die kleine fruit en groenten winkels! Voertal eerder Arabisch,  dan Spaans. 

De route was 22 km, maar Bilbao is een grote stad. Voordat we bij ons hotel hadden gevonden, waren we 3 km verder! Mijn voeten en benen doen zeer! Dat had ik in 2016 ook! Dit doe ik nooit weer, dacht ik toen. Maar de andere Camino’s daarna gingen me makkelijk af! Nu heb ik weer gedoe met mijn benen. Deze Camino is wel heel heftig door het vele klimmen en dalen! Ik weet niet of ik de moed heb voor een volgende keer! De volgende dagen wordt het eenvoudiger! Althans volgens het routeboekje! 

Door de regen was het ook niet aantrekkelijk om nog van alles te gaan bekijken! Bovendien zijn op maandag de musea dicht. We hadden ook best wat tijd nodig om de route uit te stippelen! Maar nu hebben we voor wel 5 nachten onderdak. Dat scheelt een heel gepuzzel! En scheelt bovendien veel tijd! Van Camino vriendin Diaan kregen we weer een toepasselijke spreuk! “ Doorzettingsvermogen is moeilijker als niemand voor je klapt! Wordt dan zelf je grootste fan! “. Nou, dan klap ik vandaag maar eens flink voor mezelf! 

Dag 11 Camino del Norte Eskerka

 Het was een heavy dagje! Op zich niet lang, 18 km maar, maar in de middag zwaar door de warmte! Klimmen en warmte gaat bij mij slecht samen! 

Op het laatste stukje, een vreselijke klim, komen we de Amerikaan van 84 achterop! Ze hadden een pijl gemist en wisten niet of ze goed zaten! Zij gebruiken weinig de gpx en dan is het lastig! Hun water was op! Hij had wat gedoe met zijn vrouw over de route! Dat snap ik heel goed! Hebben wij ook steeds. Zij was vooruit gelopen en hij terug. Zijn water was op. MijnMaatje heeft de hele tijd naast hem gelopen en we hebben ons water aan hem gegeven! Op het punt waar wij even van de route af moeten, om bij de herberg te komen, stond zijn vrouw. Ze moesten toen nog 7 km. Dat ging echt niet meer! “ Bel een taxi”, was het advies van MijnMaatje! “Of bel het hotel!” Ze zullen wel vaker met dit bijltje hebben gehakt! Maar het is wel wat! De warmte en het klimmen nekt je dan! De man kon amper meer op zijn benen staan. Via hun kwamen we er ook achter dat je ook hier de bagage kan laten vervoeren via de post. De tas krijgt een chip en online geef je steeds aan waar je bagage heen moet. Ook het betalen is ook online!  Bagagevervoer kennen we maar  niet op deze wijze! Kost, wat maar voor hun wel een oplossing! 

Wij hebben ook steeds gedoe over de route! De goede route wel te verstaan! Wij hebben beide een verschillende definitie over de goede route! Ik denk dat de plaatselijke pijlen leidend zijn. De zie je in combinatie met de weg! MijnMaatje vind zijn gpx route leidend! En zeker die van de Nederlandse Jacobsgenootschap! Ik denk dan als tweede aan mijn programma “map out”! Die download de plaatselijke situatie! Het gemopper over de slechte gpx is niet van de lucht! Ik denk, als we maar bij de volgende plaats komen. Hoe maakt toch niet zoveel uit! Door de regen en het afkalven van de bergen wisselt de route toch steeds, toch?

We moesten vandaag 17 km. In de ochtend hebben we heerlijk gelopen! Wat is alles groen en fris! Omdat we “maar” 17 km moesten, deden we alsof het een zondags kuiertje was! Hier kijken daar kijken. Een paar boodschapjes, ergens koffiedrinken, een cross fit wedstrijd gekeken, lunchen, kletsen! Zo gebeurde het uiteraard dat het staartje van de route erg venijnig werd! De knieën deden het goed, maar ik lig wel even gestrekt nu! Maar dat is geen straf! Het is een super klein, schattig herbergje, met een buiten keuken! MijnMaatje kookt weer een heerlijk maaltje van courgette, tomatensaus en pasta. We hadden nog sla voor op brood, wat we nog niet hadden gebruikt! Tomaat en appel, mmmmm. Er lag nog knoflook! Al met al lekker! 

De slaapzaal is fris en ruim! Het weer is prachtig en we genieten van de mooie plek en het heerlijke bed! 

Dag 10 Camino del Norte Mendata

 Een geweldige route vandaag! Prachtig! Langs bergen en dalen, langs wateren der rust, langs beekjes en bloemenweiden. Zo mooi! Af en toe herken ik plekken, waar ik andere jaren heb gelopen!  

We nemen alle rust voor de route van deze dag. We hebben gereserveerd, dus kunnen zeer langzaam aan doen.  Maar niet vroeg op staan is in een herberg als deze een opgave! Om 6.15 gaat het licht aan en horen we muziek die je niet zou verwachten bij een klooster! Popmuziek uit de jaren 80! Luid en duidelijk! De hospitalero trekt bijna de sheets onder je billen vandaan! Het gaat met grof geweld. De groep die 31 km loopt is al weg als wij om 7 uur bij de toiletten zijn. We zetten de rugzakken in de leefruimte bij de koelkast om ze te vullen. Ook deze worden hardhandig verwijderd. Je gaat een beetje raar weg zo! 

We lopen anderhalf uur, nemen dan een pauze in een dorpje. We eten onze yoghurtjes. Gisteravond hebben we een tortilla in de magnetron gedaan! Met de wortels en paprika heel lekker. De tortilla was voor erbij, maar vulde zo dat we aan het broodje gezond niet toekomen! Geen probleem deze kwam vandaag ook wel op. 

De route is zo prachtig! We genieten met volle teugen! Nemen onze tijd! Pakken een bak koffie op een terras en bellen uitvoerig met een vriendin. 

Vlak voor de herberg zien we in eens een hele groep pelgrims. Wel dertig! Hier heb ik de balen van. Lopen we zo mooi en is er in eens deze opstopping. Wat blijkt? Er is een autorally. Gewoon op de weg. Bij de groep zitten ook pelgrims die gisteren bij ons in de herberg zaten. Deze zijn vroeg weggegaan. Ze moeten vandaag 31 km afleggen en zijn als wij ze treffen iets over de helft van de route. Ze hebben eerst een uur moeten wachten en daarna nog een keer 45 min. Wat zal je dan balen en dan om 14.00 uur nog 14 km moeten lopen in de hitte. 

Als we door de afzetting mogen, wij kwamen er gewoon toevallig net aan, is de groep ook zo opgelost! 

Dat valt dan weer mee!  Teveel pelgrims op een plek is niets. In de herberg is gelukkig nog veel ruimte. Dan heb je gewoon ook meer leefruimte. Nu om 18:00 zit ik op het zonterras. Je kunt hier nu prima in de zon zitten. Ik kijk uit op een klein akkertje! Er wordt prei gepland en aardappels gepoot! Volgens mij voor gewoon voor gezinsverbruik. Het werken in nu goed te doen! 

We hebben een heerlijke herberg met diner en ontbijt! Lekker! Ik heb wel trek! 

Dag 9 Camino del Norte Markina

Ik lig op mijn bed om mijn benen wat rust te gunnen! Uiteindelijk stonden er 25 km op mijn teller! Dat is met een lastige knie best een behoorlijke etappe! Maar zonder noemenswaardige pijn ben ik er door heen gekomen. Nu merk ik dat ik even een poosje niet op mijn benen moet staan, maar ze rust moet gunnen!  Het waren vandaag bijna 40000 stappen en 850 hoogte meters. Niet niks! 

Ondertussen hinkt een Amerikaanse jongeman langs. Hij ging zo snel en met zoveel vertrouwen dat we allemaal jaloers zijn. Maar van het ene op het andere moment gaat het mis; splint. Maar in de voet. Zijn grote teen is helemaal blauw en de voet is dik. Geen probleem, hij vliegt ‘even’ naar Barcelona voor een voetbalwedstrijd en een paar dagen rust en komt dan weer terug! 

Ja, zo kan het ook natuurlijk! Eigenlijk moet dit natuurlijk niet kunnen!  Even vliegen……

Terwijl ik lig vindt een meisje even verder op een bedbugs. Volgens mij kan dat niet. Die zie je overdag niet. Die komen ‘s nacht op mensen warmte af. Voeden zich met bloed door te prikken. Ik ben geen expert, maar dit kan volgens mij niet. Bovendien zijn er geen houten bedden, hebben we plastic matrashoezen en is er een stenen vloer. 

Maar goed! Paniek al om! Een aantal mensen vertrekt. Ik maak nog een grapje: “ Als ik er bij ben komen ze eerst op mij af! “ maar dat helpt niet.  Als we terug komen we de winkel komt anti bedbugs geur me al tegemoet. Als je al geen last krijgt van de bedbugs dan wordt je wel onwel van de spray! We zullen het zien. 

De hospitalero verblikt of verbloost niet. 

Wat betreft Amalia. Ze is het niet! Ze heet Jitske en haar moeder is arts. Die had haar de braes aan bevolen! Ze heeft namelijk problemen met haar knie door een valpartij. Gelijk op de eerste dag! Dat vraagstuk is weer opgelost! 

De route vandaag was prachtig! Het lijkt op een Alpen landschap! Met dat verschil dat de zee in de verte steeds zichtbaar is. De route kenmerkt zich door veel klimmen en dalen. Toen ik de route in 2016 liep dacht ik echt dat dat mijn laatste Camino zou zijn. Ik vond hem te zwaar. Ik ben toen veel afgevallen en in 2018 ging het best goed! Raar dat brein. Ik herinner mee van de andere keren flarden. Ik herken stukken, maar koppel ze niet aan bepaalde dagen! 

Ik realiseer me dat wij in verhouding hier de oudste pelgrims zijn. Er is nog een Amerikaanse vrouw van 65. Die met de nieuwe knieën en heup. Ze loopt heel goed! We hebben ook nog gelopen met een oudere Engelsman. Op de Via del Plata zag je veel meer ouderen. De moeilijkheid daar zat in de lengte van de etappes. Hier zit de moeilijkheid in het klimmen. 

Door de aantallen alleengaande jongeren ontstaan hier meer groepen. Wij doen zijdelings wat mee, maar in hun ogen zijn wij natuurlijk bejaarden, 

Er is veel commotie over de slaapplaatsen. Er zijn wat grote herbergen gesloten en nog niet alle herberg zijn open. Daarom vallen er nu gaten. Slaapplaatsen zijn natuurlijk belangrijk. Er zijn ook hotels. Maar we kunnen geen Camino lopen en elke nacht € 100 betalen. 

Wij hebben de komende 2 dagen geboekt in een privat herberg. Elke keer 18 km of zo!